Kamienice mieszczańskie z przeł. XIX/XX w.

Eklektyczne kamienice z przełomu XIX i XX wieku współtworzą główny trakt spacerowo-handlowy Lęborka – ulicę Staromiejską. Wyróżniają się niezwykle bogatą ornamentyką o historycznym rodowodzie z rzadko spotykanym – nawet na skalę europejską – zastosowaniem w tak znacznym stopniu wielobarwnej glazurowanej cegły, np. w wielu odcieniach żółci i czerwieni, beżowej, zielonej, brązowej, a nawet... czarnej.

Przy ul. Mikołaja Reja mieszczą się budynki, na których formie i wystroju zaważyły wpływy secesji. Kamienica pod numerem 26, wzniesiona w 1906 roku, jest przykładem architektury secesyjnej w czystej postaci. Dopełnienie wytwornej wręcz elewacji frontowej obiektu stanowi szczyt o płynnym wykroju, zawierający owalne okno, dekorację w kształcie stylizowanego kosza kwiatów i datę budowy. Inną, późniejszą odmianę secesji, reprezentuje sąsiednia kamienica (pod numerem 27). Secesyjny charakter budynku wyraża się m.in. w wertykalizmie trójosiowej, czterokondygnacyjnej fasady, jej płaskości i linearności oraz zwieńczeniu szczytem o płynnym kształcie.