Siemirowice – cmentarzysko kurhanowe

Okolice Siemirowic zamieszkiwane były już w zamierzchłych czasach. W latach sześćdziesiątych XX wieku około 1 km na południowy zachód od wsi odkryto cmentarzysko kurhanowe z okresu kultury łużyckiej. Stanowisko archeologiczne, zajmujące w przybliżeniu obszar 1 500 x 500 m, zawiera około 70 miejsc pochówku z IV okresu epoki brązu (1 000 - 800 lat p.n.e.) i V okresu epoki brązu (700 lat p.n.e.). Niektóre z kurhanów zbudowano wyłącznie z dużych otoczaków, inne – tylko ze znacznie mniejszych, jeszcze inne z kolei posiadały nasypy kamienno-ziemne, u których podstawy przeważnie znajdowały się większe kamienie ułożone jeden obok drugiego w formie kręgu.

Grobowce w większości wybudowano na planie owalu o średnicy zazwyczaj od 5 do 10 m (największy miał średnicę 18 m). Maksymalna wysokość kurhanów dochodziła zaś do 1,5 m. W środku grobowców znajdowały się kamienne skrzynie wypełnione popielnicami i naczyniami glinianymi pełniącymi funkcję "przystawek" oraz przepalonymi ludzkimi kośćmi. Zmarłemu towarzyszyły nierzadko także wyroby metalowe (głównie biżuteria) oraz przedmioty codziennego użytku.

Na podstawie badań antropologicznych ustalono, iż średnia życia pochowanych na cmentarzysku wynosiła 25 - 35 lat dla kobiet oraz 35 - 45 lat dla mężczyzn. Stwierdzono również dużą liczbę pochówków dziecięcych. Do wielu popielnic złożono szczątki kostne kilku osób, najczęściej matek z dziećmi.