Zespół dworsko-parkowy w Leśnicach

Leśnicki dwór wybudował najprawdopodobniej Jerzy Weiher, wzmiankowany jako właściciel tutejszego majątku w roku 1756. Rozbudowy obiektu dokonał w 1847 roku Aleksander Przebendowski (nabył Leśnice siedem lat wcześniej), podwyższając całość założenia o jedno piętro i dostawiając od strony frontowej ganek, zaś od tylnej – sąsiadującej z parkiem – taras. Dzisiejszy wygląd nadał dworowi Ernst von Dewitz, właściciel Leśnic od roku 1909.

Budynek osadzony jest na rzucie podkowy z częścią środkową skierowaną frontem na południe i dostawionymi do niej prostopadle, od wschodu i zachodu, skrzydłami bocznymi. Dwukondygnacyjną partię główną wyróżnia, ujmując trzy osie centralne, ryzalit z tarasem na piętrze i międzyokiennymi pilastrami zwieńczonymi belkowaniem z gładkim fryzem i trójkątnym tympanonem. Parterowe skrzydła boczne uboższe są w detale architektoniczne, charakteryzując się frontowymi dwuosiowymi elewacjami o skromnych rozmiarów oknach umieszczonych w układzie nieregularnym.

W skład zabytkowego zespołu dworskiego wchodzą ponadto zabudowania gospodarcze: stajnia, stodoła, stolarnia, chlewnia oraz obora ze spichlerzem.