Lębork

Lębork należy do najstarszych ośrodków administracyjnych w regionie. Zaczątek dała mu – zdaniem niektórych historyków – słowiańska osada Lewino. W 1341 roku, jako jedna z głównych warowni na zachodnich rubieżach państwa krzyżackiego, Lębork uzyskał z rąk Wielkiego Mistrza Dytryka von Altenburga chełmińskie prawa miejskie. W wyniku wojny trzynastoletniej ziemia lęborska stała się ponownie częścią Polski, lecz nadano ją w lenno książętom zachodniopomorskim, a w 1657 roku w lenno wieczyste Brandenburgii. Po ponad stuletniej przynależności do Polski, po I rozbiorze w 1772 roku, miasto stało się częścią państwa pruskiego. Ponowny powrót w granice Rzeczpospolitej przypadł na dzień 10 marca 1945 roku.

Diecezjalne Sanktuarium św. Jakuba

Dawny zamek krzyżacki wraz z zabudowaniami gospodarczymi

Średniowieczne obwarowania

Ratusz

Kościół pw. NMP Królowej Polski

Poczta

Kamienice mieszczańskie z przeł. XIX i XX w.

Budynek I LO

Budynek banku

Dawny browar Magdalińskich

Budynek Starostwa Powiatowego

Kamienne kręgi

Dawna Wieża Bismarcka