Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Białogardzie

Nad wyraz efektownie usytuowana – na wyniosłym cyplu o urwistych zboczach, w centrum dużego słowiańskiego grodziska o rozmiarach niemających odpowiednika na terenie Pomorza Gdańskiego, w sercu siedziby średniowiecznej kasztelanii – to niewątpliwy i wyjątkowy atut białogardzkiej świątyni.

Górujący ponad zwartą zabudową wsi kościół wzniesiono w stylu neogotyckim w roku 1890 na fundamentach poprzedniej romańskiej świątyni. Jednonawowy, ceglany obiekt wybudowano dzięki staraniom superintendenta (odpowiednik tytułu rzymskokatolickiego biskupa diecezjalnego) Bogdana. Podczas prac przy fundamentach kościoła odkopano m.in. koło młyńskie, które finalnie umieszczono przy głównym portalu nowej świątyni.

Uroczyste poświęcenie kościoła nastąpiło po dobudowaniu wieży – 21 grudnia 1902 roku. Nabożeństwa ewangelickie odbywały się do roku 1945, kiedy to świątynię przejęli katolicy.